DNMF

Smelter (39:00)

cd and lp and download on Moving Furniture Records,
tape on Tartarus Records, April 2018

Stream and/or buy at Bandcamp
or send an with your order

My second album with René and Otto of Dead Neanderthals.

Prolific experimental music purveyor Machinefabriek and droning free jazz combo Dead Neanderthals team up for the second DNMF album entitled 'Smelter'. Clocking in at nearly 40 minutes, Smelter is a highly dynamic amalgam of metal, drone and dark ambient and is hard to compare to anything else out there.

Reviews

Vital Weekly

For anyone who's even slightly plugged into the experimental music underground, a wordy introduction of either Dead Neanderthals or Machinefabriek would be a superfluous exercise. Being as prolific as can be, they now present their second collaborative effort under the moniker DNMF on Amsterdam-based label Moving Furniture. The first one was an incredibly intense trip through Lovecraftian netherworlds and I have to say, my expectations for this one are high. The whole thing is just one track, so grab a seat and I'll just walk you through it.

It all starts here: Swallowed by the murk sea of tranquillity, we float amidst stars for a minute or so, to be roughly awoken by a monolithic doom dirge that slowly crawls forward though the monumental cathedral of the firmament. Gradually a cathartic wash of layered brass hovers over the steadily stomping procession into infinity. The air becomes more electrically charged by the minute, culminating in a dense point of release. Worlds shatter and we’re afloat again amongst fragments and remnants of what once was, dead and dormant in the wake of the event. Harmonically wailing waves become a strained spectacle upon the canvas of dissonant background radiation.

Saturation surges and we reverse back to the sluggish march that gently moves the shattered pieces and debris back into their former state of existence - however, with so much force that, in the end, the gesture itself becomes incomprehensible to the human mind. A lacuna of consonant drone offers an indispensable respite from this gargantuan U-turn.

Throbbing gravitational pulses carefully restore balance within a convulsing system. Once again we are left floating deep within the mother of all night, but with our cores cleansed. Listening to it like that it becomes one of the oldest stories - an archetypical one, of destruction and restoration and DNMF communicate it in a sublime way.

Tone Shift

A single track running for 39 minutes begins in ambient silences and plumes of drone suddenly reversing course in two minutes to a percussive noise machine. Bold, brash the boom crushes in this new release (4/30 official) on Moving Furniture Records (LP/CD/CS/DL) with Tartarus Records presented by the collaborative Dutch duo (trio, really) of Machinefabriek & Dead Neanderthals. Don’t let the cacophony fool you, there’s a steady beat to this atonal ruckus balanced by a sort of out-out-jazz. It’s not quite dark metal ambient, it sort of breaks genre altogether by being a balance of many things.

It’s something of a mournful and ritualistic symphony with a score of more highs than lows, that weaves a sound distinct from their individual meanderings, akin to say, the collaborative outfit Godspeed You Black Emperor. It’s awesome in scope, and I don’t mean as in Californian slang, this is big!

Room-filling swirls of gray smoky layers crash and expand, likely being something to see live, and maybe at some distance. With noise cancelling you’d still feel this in your knees. This is perhaps their third outing, and they have qualified and quantified an atmosphere of forensic breadth, and it really works to their advantage when they drop the volume and let the echoes just ooze (or melt as the title implies). The drumming most certainly becomes the focal point upfront, until a more subtle percussion, brass and synths are allowed and collectively nuanced. Though in this project, on this album, the warm lows and the ferocious highs somehow make sense of the bombast. They generate a current anchored in connecting the dots between their individual instrumental devices and project an ecstatic, searing light. When they coalesce their sound seems far less performative, and much more moody and atmospheric. Hold on to those moments of respite and they mimic the moments in reprieve, not dissimilar to our contemporary climate imbalances.

Invisible Oranges

As evidenced by last month’s Chaos Echoes & Mats Gustafsson album, the nature of the collaboration is fickle. The inputs could be vastly different, or even closely related; the output, at least in an interesting collaboration, is a statistical anomaly. Take David Sylvian and Holger Czukay’s fused work — the famed, reclusive pop frontman and the krautrock luminary’s joined forces manifested in a beautiful, hushed drone, music for meditation and introspection. There are the meeting of minds which result via expectation, like a band colluding with another band of the same style and making a record which sounds familiar, which is fine. There is nothing wrong with expectation and keeping within comfort zone, but at this point, the most interesting collaborations result in something new and unexpected.

Consider DNMF, or the joint efforts of Dutch artists Dead Neanderthals and Machinefabriek. One, the blasting kings of the New Wave of Dutch Heavy Jazz, the other, the long standing master of obscure, textured drone. These two entrants from the furthest reaches of the music spectrum are no strangers to the world of collaboration before, further clarifying their own identities while navigating the various realms of musical ephemera. Together, Dead Neanderthals and Machinefabriek follow a dark path.

Smelter, the DNMF collaboration’s second album, continues in the unexpectedly heavy, droning style found on their eponymous debut. Following in the footsteps of fellow droning, minimal metal bands, DNMF revels in the decay and distance of resonant, high-volume, long-form sound. This kind of slow, momentumless lurching could be expected of Machinefabriek (if maybe just at a low volume), but the real surprise here is how precise and heavy the usually spastic and brutal Dead Neanderthals can be. Even with the superficial sound connection to one composing element, the blaring, digital lurch of Smelter‘s no-wave-esque drone metal seems entirely separate from any of the three musicians active here. Adventuring into new territory can be terrifying and is a great source of dread for many, but the hypnotic, glacial sounds of DNMF’s newest effort sings praises for testing one’s own creative boundaries.

Subjectivisten

Ik geloof dat ik de muziek van Machinefabriek nu zo vaak besproken heb, dat ik die hier niet hoef toe te lichten. In 2014 verschijnt op het prestigieuze Moving Furniture het gelijknamige debuut op vinyl, dus helaas niet aan mij besteed. Nu is hun tweede album Smelter een feit, dat door Moving Furniture Records, zowel op lp als cd is uitgebracht. En dat is zeer aan mij besteed en aan vele anderen me dunkt. Ze brengen samen één track van 39 minuten lang, waarop ze een organische mix van gitzwart en etherisch geluid naar buiten brengen. Enerzijds krijg je namelijk drones, dark ambient en rudimentaire doom metal, maar daar worden aan de andere kant flarden van lucide stemmen, innovatieve elektronica en veldopnames aan toegevoegd. Daarbij weten ze goed te variëren met harde en robuuste en meer verstilde en subtiele muziek. Samen levert dat een bij de strot grijpend geheel op, waar ze op fabuleuze wijze een soort apocalyptische symfonie hebben gecreëerd. Het is muziek die je in de houdgreep neemt, even helemaal uit de realiteit haalt en je totaal onderdompelt in een dynamische droomwereld. Verval en bloei gaan hier net als de natuur hand in hand en wisselen elkaar telkens weer af. Het is van een fascinerende kracht en pracht, die liefhebbers van zowel de betrokken artiesten als Swans, Godflesh, Dirk Serries en Orphax wel zal interesseren. Ik kan ook hier niet anders concluderen dat dit een ontegenzeggelijk meesterwerk is geworden!

The Quietus

DNMF are back! Machinefabriek’s Rutger Zuydervelt and the two lads from avant-everything experimentalists Dead Neanderthals have made a second record. Their first, eponymous release (also via the plucky underground label Moving Furniture) was a two-headed monster of drone and noise that can be blamed for most of the recent earthquakes in Groningen. The new one, Smelter, is an absolute teeth-rattler. It's a gimlet-eyed mix of romantic Froese-eque soundscapes, crashing percussion and what may as well be a recording of new motorways being constructed; T-Dream or Modest Mussorgsky as sludge metal.

Take heed: these soundscapes are simply enormous. The title is well chosen, too; as there is a physicality to this record that generates serious heat. It’s as if the grind of the instruments stokes the glare of an imaginary blast furnace, melting all sonic components into an ambiguous glutinous whole. Not a record for small spaces.

Opduvel

DNMF is de samenwerking tussen het experimentele duo Dead Neanderthals (René Aquarius en Otto Kokke) en elektronicapionier Machinefabriek (Rutger Zuydervelt). Dat die colllaboratie een vruchtbare is, bewees het drietal al in 2014 met de titelloze debuut-lp. De heren hebben elkaar vaker getroffen, want Zuydervelt is te horen op Endless Voids van Dead Neanderthals en in januari van dit jaar verzorgde Zuydervelt de soundtrack van de documentaire The Red Soul, in samenwerking met de Russische saxofonist Ilia Belorukov en Dead Neanderthals-drummer René Aquarius.

Nu is er de tweede plaat van DNMF, getiteld Smelter. Net als DNMF is het album uitgebracht op Moving Furniture Records, deze keer op lp én cd (en op cassette bij Tartarus Records). Het trio weet opnieuw te bekoren en als geheel is Smelter zelfs indrukwekkender dan de twee stukken die op DNMF zijn te vinden. De drie muzikanten zijn niet geïnteresseerd in het afzonderlijke, maar produceren één lang muziekstuk waarin de verschillende instrumentale stemmen opgaan in het geheel, een geheel dat verrassend veelzijdig uitpakt.

Dat de muziek als een eenheid klinkt, neemt niet weg dat die muziek gedetailleerd is. DNMF kiest niet voor een constante drone, maar wisselt van stemming, van textuur, van klankkleur en van dynamiek. Dat gebeurt op organische wijze, hoewel enkele overgangen groot zijn. Het trio blijft steeds gefocust en weet de aandacht negenendertig minuten lang moeiteloos vast te houden. Het stuk is een enerverende maar soms ook beklemmende luisterervaring.

Want ‘Smelter’ is een duistere trip. De zachte en lichte tonen aan het begin gaan al gauw vergezeld van een dreigende ondergrond, zware klanken die weinig goeds voorspellen. Na een kleine twee minuten wordt de poort naar de hel opengedaan. Aquarius slaat hard en zwaar een traag ritme op zijn drumkit. Een ronkende drone vormt de basis voor een stuk drone/doom metal dat er stevig inhakt. De intensiteit neemt toe als naar een hogere toonsoort wordt overgeschakeld, wat een aantal keren gebeurt. Het aantal lagen neemt toe, zodat een orkestrale klank ontstaat die gaandeweg behoorlijk brute vormen aanneemt.

Na twaalf minuten desintegreert de massieve muur van geluid en uit de restanten ontstaat een sereen stuk met mooie lange klanken, waarachter echter een donker gevaar schuilgaat. De spanning bouwt op, maar waar duidt die onheilstijding op? Laag wordt op laag gestapeld en uiteindelijk volgt de ontlading. Die brengt echter geen verlossing, want het stuk gaat met nieuwe, logge doomstappen verder, waarbij het geluid zowaar nog voller, orkestraler en zelfs majestueus klinkt, met overdonderend effect. De grens tussen orkestrale klanken en noise is een dunne, zo blijkt. Het is er in ieder geval een die door DNMF met gemak wordt overschreden.

De climax is een imposante, maar het mooiste moet nog komen. Met nog een kwartier op de klok wordt de intensiteit losgelaten en volgt een lange uitloop. De explosie is geweest maar ijlt langdurig na. Langzaam maar zeker ontstaat een prachtig, bijna plechtig en verstild slot. De zware drone blijft nog een tijd naronken, als een vuur dat na de strijd geleidelijk uitdooft. In de restanten van de uitbarsting ontstaan nieuwe klanken en begint een koor zachtjes te zingen. Op de plek van het slagveld heerst nu rust, maar de uiteindelijk wegstervende klanken blijven herinneringen aan de gewelddadigheden oproepen.

Dan is het stil. En Opduvel is er ook stil van. Deze komt even aan. ‘Smelter’ is een luistertrip waarin overweldigende kracht en verstilde pracht een even onuitwisbare indruk maken. Vooral de manier waarop via een gigantische climax naar een berustend einde wordt toegewerkt, is ontzagwekkend. Deze schijf is gedoemd om heel vaak rondjes te draaien.

Beach Sloth

A truly gargantuan, almost interstellar approach to sound, DNMF’s “Smelter” feels acutely named as everything in its path is melted into a fine ooze. The whole of the work goes for an incredible physicality thanks to the courtesy of the riffs and rhythms coming together to create a virtual wall of sound. By letting the textures speak for themselves, the sprawling ambitious scope of the piece at times recalls the brutality of Shit and Shine’s “Ladybird”. Unlike “Ladybird” however, DNMF’s approach has a more symphonic approach. Despite being a virtual blast of noise to the eardrums a series of movements emerges within the colossal din.

Things start off hushed. Little hints of what is to come start permeating the piece. Small snippets, little gentle melodies emerge. Gradually, from underneath this easy atmosphere, a sense of tension begins to grow. It is true testament to their uncanny ability to create something so brutal that it when it hits, it is a sudden shock to the system. With gnarled guitars and a Teutonic blast of percussion, the whole piece lumbers forward with a righteous fury. From this singular moment, the track ebbs and flows, for at times DNMF pull back only to return. Electronics stutter throughout the piece further lending it an uncanny, unstoppable presence. Only for the final third of the piece does DNMF let up, retreating into a bass-laden drone that goes on for eternity.

“Smelter” shows off the uncompromising vision of DNMF in creating something so visceral, vital, and alive.