1. Goal
2. Aubergine
3. Lau
4. Fuck J-E
5. Slaap
6. Autre part
7. Pontje
8. Vladka
9. Paketti
10. Xylophonique
3" cdr, october 2004
Dit cdtje is gemaakt toen ik oppaste in het huisje van vriendin Mirka. Ik had mijn laptop, een xylofoon en een effectpedaal bij me. De bas die er stond heb ik ook gebruikt.
Sold out
Recensies
Vital Weekly
If you know that Fabriek means 'factory' and machine, well means machine, you could easily think that Machinefabriek is your up the wall noise outfit. Feedback over machine like rhythms recorded at the nearest conveyor belt. That is not the case. I can and will describe what Machinefabriek sound like, but other than that's one Rutger Zuydervelt I don't know anything about Machinefabriek. Maybe the two releases reflect a kind of audio diary. 'Xylophonique' is dated September 2004 and 'Voor De Prullenbak' (meaning 'for the trashcan') is from October 2004. On the cover of 'Xylophonique', there is some sort of diary thing about Rutger staying in a friend's house and playing around with a xylophone, an effectpedal and a bass guitar. And what is not stated on the cover: his laptop. The xylophone, either in it's natural sounding form or transformed plays all sorts of little melodies, with the bass adding it's notes when necessary and the polite transformations on the computer add an intimate and cosy atmosphere. I am reminded of Sack & Blumm, the Tomlab catalogue or the recent releases by Plop. Intimate music, sweet and delightful.
Subjectivisten
Na recentelijk al de loftrompet te hebben gestoken over het project de elektronikawinkel is hier een tweede kennismaking met deze arnhemse jongen. Een uiterst verzorgd 3'' cdtje met liedjes opgebouwd rond een xylofoon. Nooit gedacht dat ik daar warm voor zou lopen. Niet alle liedjes zijn even 'af'. Met name aan het einde van de cd gaat het wat kabbelen. In de beste liedjes heeft Rutger aan een xylofon, een effectpedaal en een paar gillende kinderen genoeg om een bevreemdende schoonheid a la sigur ros neer te zetten. Te koop in de waaghals, Arnhem. Oplage is weer beperkt.
Oor
Rutger Zuydervelt lijkt vastbesloten de koning van de Ondergrond te worden. In één jaar tijd ontvingen wij vijf cd's van de Arnhemmer: eigenbeheerreleases die hij in oplages van enkele tientallen zelf brandde en verspreidde. Dit is weer zo'n schattig 3-inch schijfje, met tien elektronische nummers die hij vorige maand in het Amsterdamse appartement van vriendin Mirka heeft opgenomen, zo lezen we in de liner notes. Het ontwapenende schrijven ('er staat hier ook een basgitaar, die heb ik dus maar gebruikt'), het fraaie artwork, de speelse ritmes, de simpele electronica ('de gitaar bleef thuis, maar de xylofoon ging mee. Die heb ik pas voor nog geen 25 euro gekocht en ik ben er al helemaal verliefd op'), de weerbarstige noise - de elementen kennen we, het resultaat is opnieuw innemend. Sommige muziekjes lijken regelrecht uit het activity center van mijn huisgenoot Colin te komen (Colin is zeven maanden), andere, meer overstuurde nummers brengen het slechtste in de mens naar boven. De brute noise komt uit de xylofoon, die door een effectpedaal ('75 euro via marktplaats') werd geleid. Van speeldoos tot rondzingende bromtoon - de vele gezichten van Rutger Zuydervelt. Music by Accident van De Elektronikawinkel vond ik net iets geslaagder.
