29 nameless tracks
3-inch cdr, December 2004
Sold out
Reviews
Backline
Rutger Zuydervelt is een vreemde vogel van het goede soort. Evenals de Spinvissen op deze wereld verzamelt hij geluidjes en bliepjes. Als een jonge onderzoeker probeert hij alles uit. Zuydervelt experimenteert met echte instrumenten, maar ook met memorecorders, oude radio's en alledaagse geluiden. Met behulp van een prehistorische Mac plakt hij 3-inches (cd-singles van het allerkleinste formaat) in elkaar. Deze worden onder het passende pseudoniem Machinefabriek uitgebracht. Zijn jongste product Bricks & Pieces bestaat uit 29 fragmenten en voert ondermeer langs een douche, een piano, een dromenvanger en een schaap. Een wonderlijk avontuur!
Vital Weekly
A while ago I introduced the name Machinefabriek via two pretty interesting 3"CDR releases (see Vital Weekly 446) and now it's time to present the next three. 'Bricks & Pieces' is what it says: small bricks and small pieces. Sometimes Machinefabriek (nom de plume de Rutger Zuydervelt from The Netherlands) plays introspective tunes on guitar and rhythmbox, but there is also noise from toys (real toys that is) or vaguely sounding atmospheric pieces of TV sounds and piano playing. With twenty-nine tracks over twenty-one minutes this is scattered all over the place. Also the cover seems to be a hasty job.
Oor
Het voelt als een afsluiting van een groot project. De laatste restjes. Sommige miniatuurtjes verraden de beste ideeën die ik van Zuydervelt hoorde. Het lijkt erop dat hij dit jaar iedere maand bijgeleerd heeft. 'Rutger Zuydervelt 2004. Iedereen die me hielp bedankt!' besluit hij zijn serie. Dit jaar weer 10 cd's? Of zal hij al zijn ideeën opsparen voor één duizelingwekkend 'nu echt een echt' album? Het is mij om 't even.
3voor12 Arnhem/Nijmegen
Bricks & Pieces' stamt alweer uit december 2004, maar de productiviteit van Arnhemmer Rutger Zuydervelt is dan ook bijna niet bij te benen. Opvallend genoeg klinkt 'Bricks & Pieces' als een afsluiting. Afsluiting van het jaar en meteen een samenvatting van dat jaar.
Onder verschillende namen (Machinefabriek, De Elektronikawinkel en Flex) bracht hij het afgelopen jaar cd's in verschillende maten uit, maar 'Bricks & Pieces' (op 3-inch-cd) laat die verschillende gezichten van Rutger duidelijk horen. Natuurlijk zijn er die gloedvolle indietronics met echte instrumenten als piano en elektrische gitaar en die zachtjes pulserende beats en zoemende synths die Boards of Canada in herinnering roepen.
Maar er is meer. Op dit plaatje, dat negenentwintig tracks zonder titel telt en een kleine tweeëntwintig minuten duurt, komt er noise langs. En postrockerige wave, Pinback-intro's, minimal music, speelgoed-, huis-, tuin- en keukengeluiden, ongein en Matmos-achtige probeersels. Het plaatje biedt veel en verveelt geen moment. Je hebt er de kans niet toe. Zo vaak word je op andere sferen getrakteerd. Nadeel is dat het plaatje zodoende wel wat té fragmentarisch uitvalt. Als een bepaald stuk (track 22) eenmaal naar de hartstreek grijpt wordt het na tweeënzestig seconden doodleuk afgebroken. Toch is deze eigenzinnige insteek ook te waarderen.
Hoewel ze muzikaal uit heel andere vaatjes tappen, kunnen we een parallel trekken tussen de cd's van Rutger en het werk van Guided By Voices, midden jaren negentig. Platen als 'Bee Thousand' en 'Alien Lanes' kenden ook dertig songschetsen in veertig minuten. Geen enkel briljant idee werd door de band omgezet naar een waanzinnig goede popsong. Deze aanpak hanteert Rutger ook.
Ik hoop echter dat Rutger zich niet vergaloppeert aan de ontwikkeling die Guided By Voices eind jaren negentig doormaakte. Zij dachten uiteindelijk met echte producers, dure studio's en uitgewerkte songs wereldfaam te bereiken. Laat Rutger de komende jaren echter nog maar fijn zijn eigen lofi-aanpak op zijn schetsen loslaten en de echt goede ideeën, zoals tracks 2, 19 en 22 omzetten naar fijne nummers die het midden houden tussen indietronics en postrock.
Kindamuzik
Zijn mini-album Bricks and Pieces is echter een stuk minder evenwichtig. Het is een collage van 29 losse en toegankelijke schetsen. In twintig minuten wel te verstaan. Chris Clark meets Müm in anderhalve minuut. Druk pianospel. Rustig pianospel. Goedaardige rock. Nintendo-muziek. Donkere ambient en vogelgekwetter. Rutger laat zien dat hij over een groot talent beschikt om al deze verschillende stijlen naar zijn hand te zetten. De halve flarden en pogingen moeten alleen nog worden uitgewerkt.