Side A
1. Trouringh
2. Stofstuktoon
3. Ranonkel 1
4. Ranonkel 2

Side B
1. Andermansthuis
2. Zink

LP on Burning World Records, May 2019
Previously released on cd in 2008

My second 'official' solo album, now released on LP for the first time, with new cover art, and pressed on bone-coloured vinyl. Mastered by James Plotkin.

Stream and/or buy at Bandcamp,
send an with your order

Reviews

Vital Weekly

As a sort of (sick?) joke I was thinking one could open a music store called 'M' - obviously 'M' for 'music', but also for Merzbow, Muslimgauze and Machinefabriek - three acts that have been or still are very active on the release front. Just sell bands whose names start with a 'm'. Machinefabriek is the youngest of these three working musicians (although of course one of them is no longer making music) and after some searching, a search we all witnessed via his stream of 3"CDR releases, Rutger has found his sound, also already for some time. The six pieces on 'Ranonkel' (which seems like a Dutch word, and probably is, but I have no idea what it means) could all be pieces that we heard before on the 3"CDR format, but they have reached a more matured form in the versions presented here. Using guitar, effects, vinyl and laptop, Rutger Zuydervelt creates highly atmospheric pieces of music, like he always does. His previous effort, the soundtracks to films for the Rotterdam Film Festival wasn't so much of my liking but on 'Ranonkel' he more than makes up. These are strong pieces again, varied in approach, although all centered around the notion of dark atmospheric music, each of them has their own approach. I wasn't too pleased with the use of reverb in the opening 'Trouringh' but in the following 'Stofstuktoon', hints of melody arise from the mass of sound and is a great piece. A very fine work, again!

Ketelmuziek.blogspot.com

Het werd tijd, want januari is al voorbij, maar de eerste cd in 2008 van Machinefabriek is inmiddels uit. En er staat maar liefst meer dan 40 minuten muziek op. Mooie titel, Ranonkel, die ook is gebruikt als titel voor een roman uit 1969 van Jacques Hamelink. Dat boek werd door de recensenten lovend ontvangen. Wat mij betreft geldt dat ook voor de intrigerende klanken van Machinefabriek. Zoals in het romantisch klinkende openingsnummer Trouringh. In dit stuk zijn zware bassynthesizer (?) klanken te horen die mij terug doen denken aan Tangerine Dream. Het geknisper en de subtiele opbouw zorgen er gelukkig voor dat het geheel helemaal anno nu is. Vibrafoon en snaarinstrumenten zijn af en toe goed hoorbaar in de mix van elektronica en klikjes, wat het geheel een warme gloed geeft. Conclusie: opnieuw een mooie aanvulling op een gestaag groeiend oeuvre. Een ranonkel heeft veel water nodig om goed te bloeien. Veel draaien is dus het devies.

Aquarius

We've joked in the past about the uber prolific nature of Machinefabriek, but then every time we still manage to write a huge review, describing each song and all the sounds in explicit detail, but as this is the second of TWO new Machinefabrieks this week, and the 22nd we've reviewed in 2 years, not sure we can pull it off again. But we'll give it a go.

What we can say, is that much like the A Room Forever lp box reviewed elsewhere on this list, the sound of Machinefabriek seems to be moving in a much more melodic direction, not that there wasn't always plenty of melody, but these latest forays into soundmaking sound less purposefully experimental, less abstract, and more songlike, more melodic, the opener is downright lovely, and sounds like it could be Godspeed or some Godspeed spawned outfit, a luxurious slow burn, and deep warm chords and glistening sprinkles of high end over the top, haunting and ominous and cinematic, might just be the best track we've heard from Machinefabriek. But heck, the rest of the disc is some pretty great shakes too.

Long stretches of weary acoustic guitar, deep droning shimmer, warm reverbed piano, soft muted static, all culminating in the 17 minute closer "Zink", a pastoral underwater dronescape, that glimmers like sunlight through water, muted and effulgent, everything washed out and blurred, it's like Machinefabriek's version of Oval's Diskont, a dreamy extended drift, only where Oval kept their looped landscape going right until the end, Machinefabriek turns the track all dark and creepy, before fading to near silence, and finishing up with a brief stretch of whispered barely there melody. Quite possibly the prettiest Machinefabriek yet!

Mapsadaisical

Koploop. Got. Zeeg. Got. Woeling. Need. Grom. Got. Fabriek and Fabriek. Need. Bijeen. Need! Thole. Need! Feberdrom. Let me check….yep, got. Tapes of the Day. Still need that. Music for Intermittent Movies…is that the foil-lined one…I need that. Sometimes I feel collecting Machinefabriek releases is like trying to finish off a Panini stickerbook. You run the risk of ending up with half a dozen Alain Giresses and not even sniff of a Karl Heinz Rumenigge. The ones I have listed above are those that have been released - according to his official discography, although sometimes I wonder how even he keeps track - since my last Machinefabriek update last Autumn. Such a ridiculously prodigious output.
Ranonkel's cover art posits it as the successor to Weleer and Marijn, probably the Maradona and Platini of his releases in the last 12 months, so it is probably time for us to check back in. It starts in similar fashion to Marijn in fact , with some spooky scrambling and scraping, before a four note vibraphone phrase ushers in the brooding masterpiece 'Trouringh'. As with the best of his work it appears from nowhere, drowning those vibes in the river at the bottom of static canyon, before slinking back to the shadows. 'Stofstuktoon' is another version of the singing bowl track which took up hours and hours of our time on Krumeldief. The interjection of the acoustic guitar into the second truly great piece, the dreamlike 'Ranonkel 1', is like that on Fennesz's recent 7″ on Touch, a real ear-pricker which reminds you of his easily forgotten melodic nous. 'Andermans Thuis' dares you to turn up the volume with its crackling minutiae and distant rumble; thankfully, perhaps, the threatened crescendo never comes. The second half of Ranonkel is consumed by the giant 'Zink', which showcases much of the entire Zuydervelt repertoire: from the flinty electroacoustic intro, to the lush rising drones which unfurl to reveal a slow melodic core, to the morphing into a powerful dense, abrasive guitar section, and the final drop back down to the minimal thematic reprise.

With its trio of standout tracks, Ranonkel is easily the most satisfying Machinefabriek release that I have managed to get my hands on in some time. Definitely worth a Shilton, a Voller, a foil World Cup, and a couple of of French water-carriers of your choosing. Available now from Boomkat.

File Under

Zo hier en daar op de verschillende fora waar ik wel eens mijn tijd doorbreng, gaan soms stemmen op dat Machinefabriek eens wat minder platen moet uitbrengen. Niet dat er luid en duidelijk geklaagd wordt over een Machinefabriek-overkill, maar toch. Wat een gezeik, denk ik dan. Hebben we eindelijk een Nederlandse ambientdroner die minstens even goed is als Biosphere, Fennesz of Deathprod - en dan eentje die ook nog eens zowel kwantitatief als kwalitatief van superieur niveau is - is het nog niet goed. Nee, wat mij betreft mag Machinefabriek nog lang op ditzelfde tempo door blijven buffelen; zolang het uitermate prachtige albums als Ranonkel oplevert hoor je me geen seconde klagen. De opzichtige pareltjes staan aan het begin en einde van Ranonkel: opener 'Trouringh' komt na een krakend begin tot leven als een melancholisch melodieus miniatuurtje dat uitmondt in prachtige bijna-stilte, en de lange afsluiter 'Zink' (al eerder te vinden op de gelijknamige, prachtig voorgegeven 3") is een epische achtbaanrit zoals die zelden in de ambient voortkomt. De zware kost tussen de uiteinden maakt het je niet makkelijk: weinig melodie, en vooral heel zacht en subtiel. Microtonale pracht in de stijl van Biosphere's meesterwerk Autour de la Lune, waar de sublieme details het verschil maken. Luisteren met goede koptelefoon laat een wereld voor je open gaan. En dat is wellicht wel het mooiste van alles: Machinefabriek toont met Ranonkel aan dat er niet alleen met grote dynamiek, harde noise of grootse melodielijnen gespeeld kan worden, maar ook met minutieuze details op de vierkante micrometer. Het toont de veelzijdigheid van een groot, zeer groot artiest.