Music for a performance by Kolja Huneck

1. CM_30_I
2. CM_30_II
3. CM_30_III
4. CM_30_IV
5. CM_30_V
6. CM_30_VI
7. CM_30_VII

cd/dl/stream, August 2021

Click here to order

This album presents the score for a  light and juggling performance by German circus artist Kolja Huneck. Inspired by the repetitive motions of Kolja's performance and the round discs used in it, the score is constructed using only loops; short repeated fragments that are layered in a slowly morphing sound tapestry. The sound world that’s created is as playful as it is enchanting.

The performance itself is contemplative walk through a world of shadows and colours. In this mix of contemporary circus and installation art, a synaesthetic environment is created by using light and colored translucent discs. The title CM_30 refers to the props used in the performance, each 30 cm in diameter.

More info: https://kolja.art/cm_30

Reviews

Foxy Digitalis

My history with Rutger Zuydervelt’s Machinefabriek project goes back at least 15 years. His discography is sprawling, intimidating really, but the good news is any entry point is a good entry point. That being said, this new score for a light and juggling performance by German circus artist Kolja Huneck stands out as one of my absolute favorite releases he’s done.

Zuydervelt’s compositions on CM_30 are shrouded in shadow, grey tones blinking at the darkness and shading the machinations behind the curtain. Ever so often, shards of color bleed out like the aqueous effervescence on “CM_30_II” and the hopeful pads on “CM_30_IV.” This added ephemera is weightless and propels the movement forward, forever searching the skies for a stray bit of sun.

There are infinite textural layers stacked maze-like on top of each other, synthetic tones swaying erratic rhythm in slow motion as the world outside moves at lightspeed. CM_30 is like being stuck inside a quiet moment or a stolen glance. Life is at a standstill. “CM_30_VII” snakes around a familiar theme, a sleepy dance against the melancholy. Zuydervelt loops intertwined harmonies into a downward spiral, inching gently toward the door and hoping there’s still something left outside to greed him. CM_30 is a beautiful, haunting release.

Ambientblog

Using ambient/electronic music and soundscapes as music for film, theatre, games, performances of in exhibitions is far from unusual. But I guess Rutger ‘Machinefabriek‘ Zuydervelt is the first composer to create a score for a “light and juggling performance”.

The music on CM_30 is created for the performance of German circus artist Kolja Huneck. With its 50 minutes, CM_30 is not a circus act but a standalone performance: a mix of “contemporary circus and installation art, [in which] a synaesthetic environment is created by using light and colored translucent discs.” The name refers to these discs, which are 30 cm in diameter.

CM_30 promises to be “a contemplative walk through a world of shadows and colours”. Machinefabriek‘s soundtrack is just that: introspective and contemplative, while slowly building up tension throughout with the music getting more intense before finally receding into quiet again.

Listening to the music and looking at the pictures of the performance I can imagine that this must be an impressive experience. The performance schedule mentions future performances in Lithuania, Belgium, and the Netherlands later this year. Those that cannot attend one of these performances will have to do with the music, which is satisfying enough in itself.
But I strongly advise leaving the indoor juggling to Kolja Huneck!

Vital Weekly

Two weeks ago I blew my chances of ever composing a score for choreography when I wrote, "I never understood the world of choreography, but I admit right away I may not have studied it at all" (which for any adventurous choreographers should be an invitation), but Rutger Zuydervelt/Machinefabriek is someone whose music more and more becomes applied music; games (also never understand that), films and dance. Here we have two quite different examples of how that works out. The first is, perhaps, the sort of music you'd expect from Machinefabriek. It is music for a performance by Kotja Hunek. Actually, this is not choreography, but more akin to a circus act. He works with rounds objects of 30 centimetres (hence the title), which are coloured and which he juggles around, cleverly using light. On his website there is a lengthy documentary about how his work developed and how it all became more and more abstract, moving away from what I think is the traditional juggling act, and that's where the music of Zuydervelt fits in very well. In this documentary, also Zuydervelt explains what he does, and we see him at work, behind the computer, with a lot of layers, which is quite surprising, given the minimal nature of the music. Seemingly with a few sounds, Zuydervelt creates some imaginative music, based around loops of sounds, no doubt inspired by the use of a 30 round object in the performance. The music here is mostly dark and spacious, but in 'CM_30_IV' and 'CM_30_V' there is also the use of shortish loops, which one could call 'rhythm', in the first quite loud and a bit distorted, which is a nice change for once, and in the second in a sort strange atmospheric collage of sound. However, in each of the seven pieces, there is a considerable movement within the piece to move around. It is far from a dark sea of drones, but quite a varied disc of Machinefabriek in the space we know from him.

Opduvel

Kolja Huneck is een uit München afkomstige jongleur met een interesse voor circus en magie. Sinds 2013 werkt hij aan combinaties van deze disciplines. Tijdens zijn studie aan de circusschool vond de kunstenaar zijn eigen objecten om mee te werken. Dat begon met het jongleren met vinylplaten; later maakte Huneck zelf discs van verschillende materialen. Zijn laatste creatie is getiteld CM_30, een contemplatieve wandeling door een wereld van schaduwen en kleuren. Hij maakt daarbij gebruik van lichte en gekleurde doorschijnende schijven en een bewegende lamp in een witte omgeving, zodat de lichteffecten maximaal tot uiting komen. De wanden van de installatie gebruikt de Duitser om de schijven tegenop te laten rollen of er tegenaan te gooien.

De voorstelling van Huneck is niet bedoeld als spektakel; het contemplatieve element is belangrijk. Voor de muziek bij zijn performance kwam de circusartiest uit bij Rutger Zuydervelt, de Rotterdammer die zijn muziek ook uitbrengt onder de naam Machinefabriek. Op zich is dat niet vreemd, want Zuydervelt maakte al muziek voor film, documentaires, games, theater en dans. Dus waarom niet voor een aparte jongleeract? De titel ziet overigens op de doorsnee van de schijven en de lichtbron die Huneck in zijn voorstelling gebruikt.

Zuydervelt liet zich inspireren door de bewegingen van Hunecks performance en de ronde schijven die daarin worden gebruikt. De muziek van Machinefabriek is opgebouwd uit louter loops, korte fragmenten die gelaagd zijn in een langzaam veranderend geluidslandschap. Dat klinkt heel anders dan je zou verwachten, minder repeterend. Dat komt omdat de muzikant de korte fragmenten zo inzet, dat je niet steeds het besef hebt naar zich steeds herhalende patronen te luisteren. Nieuwe loops worden geïntroduceerd, andere verdwijnen en door het combineren van de gecreëerde loops ontstaat een onvoorspelbaar geheel.

Waar de voorstelling van Huneck wegblijft van spektakel, daar doet de muziek van Machinefabriek dat ook. Het totaalgeluid wordt klein gehouden en de stemming is beschouwend. De ogenschijnlijke kalmte aan de oppervlakte is echter gevuld met geluiden die verschillende sensaties teweegbrengen. De muziek is ook veel rijker dan je bij oppervlakkige beluistering zou vermoeden. Bijna zonder dat het opvalt, bevat de muziek veel speelse elementen. Elke nieuwe draaibeurt levert nieuwe ontdekkingen op, nieuwe kleine details die je oren oppikken en het luisteren naar de muziek tot een prikkelende ervaring maken.

Het mooie van de muziek van Machinefabriek is dat die niet vol zit, maar juist ruimte laat. Tussen de elektronische klanken door is er plaats voor beweging. Opduvel kan zich voorstellen dat de muziek perfect aansluit op de bewegingen die Huneck met zijn ronde schijven maakt in zijn performance. Subtiliteit, vindingrijkheid en een goed gevoel voor sfeer zorgen ervoor dat de muziek in zijn abstractie beklijft, ook zonder het visuele aspect waarmee de muziek verweven is. Op een of andere manier zijn de ronde vormen van de voorstelling ook aanwezig in de muziek.

Dat wil niet zeggen dat die muziek alleen uit afgeronde delen bestaat. In de zeven stukken zijn ook grillige elementen te horen. Zo treedt in ‘CM_30_I’ na circa vier minuten een luide verstoring op van het subtiele patroon. Dat duurt niet lang, maar logenstraft wel de verwachting van de luisteraar. Het tweede stuk opent met een viertonig motief. De ruimte die wordt gelaten, wordt gevuld, eerst rustig maar verderop bedrijviger vormen aannemend, waarbij het aanvankelijke motief verdwijnt. ‘CM_30_III’ begint donker en dreigend, met onder andere krakende elektronica. Gaandeweg worden de klanken lichter van kleur en wordt een ritmisch patroon geopend. Het geheel klinkt als een onweerszwangere lucht; klanken schuiven langs elkaar heen, maar botsen ook, waarbij de muziek een kalme beweging terug maakt richting donkerte.

Een versnelling is er of wordt gesuggereerd in ‘CM_30_IV’. Er is een mooi contrast tussen lange klanken en snelle bewegingen, het (schijnbare) tempo. Kloppende en tikkende geluiden in combinatie met opkomende en wegstervende klanken zorgt voor een mysterieus effect in ‘CM_30_V’. Een puls is hoorbaar, en nog een, sneller. Een tweetonig motief doet zijn intrede, zwaar en bewegend van klein naar groot en gepaard gaand met dominante monotone klanken. Mooi is hoe de muziek tegen het einde natuurlijk klinkt, alsof het om field recordings gaat in plaats van elektronica. Het daaropvolgende stuk bevat door een spel met toonhoogte een hint naar een melodie. Een zachte kraak zorgt voor warmte in een stuk dat constant in beweging is, zowel fijnzinnig als minder fijnzinnig. Tot slot bevat het zevende stuk een fraai geluid tussen krakend en schrapend in en een motief van uit elkaar liggende maar bij elkaar horende klanken. Enkele geluiden klinken alsof ze zachtjes worden geblazen. Het uiteindelijke motief sterft langzaam weg.
De vorige twee alinea’s geven wat suggesties van wat er zoal gebeurt in de muziek van Machinefabriek. De muziek omvat veel meer, terwijl die toch voornamelijk klein wordt gehouden. Het maakt zeer nieuwsgierig naar de performance van Huneck, zodat kan worden ervaren hoe de muziek in combinatie met de voorstelling uitpakt. Op zichzelf staand is CM_30 van Machinefabriek een belevenis op zich.