10 nummers zonder titel
3" cd
Opgenomen in februari 2005
Verdeeld in 10 nummers maar eigenlijk gewoon één lang stuk. Een heftige trip langs noise en onheilspellende soundscapes, met ook weer de piano van Mirjam in een belangrijke rol.
UITVERKOCHT / SOLD OUT
Recensies
VITAL WEEKLY (FRANS DE WAARD)
'Roes' is best translated as 'intoxication', but it's not clear wether this describes the state this music was recorded in. Probably it does. This is already the sixth release by Dutch Machinefabriek, and not live this time, so no noise here. That is to say, only partly. In the nine pieces here, which are to be heard as one piece (non-intoxicated by this reviewer), noise plays a small role, but is much more manipulated and worked out in the form of a sound collage. Through some of the muffled hiss and distortion, we hear the far away play on a piano and some electronics. Everything sounds like well-processed by computer means, and Machienfabriek places itself along the lines of a noisy version of Richard Chartier or Roel Meelkop, but with much shorter tracks but not to dissimilar dramatic built ups and changes. So far the best release to come out of this machine factory.
OOR (KOEN POOLMAN)
Op "Roes" (februari 2005) doet Arnhemmer Rutger Zuydervelt negen nummers in twintig minuten. Miniatuurtjes zijn het, gesneden uit dikke plakken kabaal, of juist gefilterd uit nauwelijks hoorbare achtergrondruis. Het ene moment zet je de radio harder omdat je niks hoort, het andere moment schrik je wakker in een hels inferno dat de zachte roes verstoort. De radio staat nooit goed afgesteld. De zender ruist verschrikkelijk. Zenuwslopend. Alleen in het achtste nummer is er even een moment van pure schoonheid en berusting, als Zuydervelt achter de piano plaatsneemt. Intrigerende huisvlijt, zij het wat zwaar op de maag. Neem het credo van de sticker dan ook maar met een knipoog.
WWW.KINDAMUSIC.NET
De werkzaamheden van de Machinefabriek bestaan uit het toevoegen van noise – verstoord geluid. Het gaat hem er niet om zoveel mogelijk lawaai te produceren. Daarvoor hebben we Merzbow al. Het is juist de subtiliteit waar hij in uitblinkt. Op vakkundige wijze plaatst hij grof geweld tegenover verstilde pianoklanken. Dit contrast heeft hij prachtig uitgewerkt op Roes. De negen nummers kun je opvatten als één lang nummer van twintig minuten. Het voert je mee langs bulderend lawaai, subtiel gekraak van versleten platen en rustige pianostukken die van ver lijken te komen. Tussendoor hoor je nog een stukje accordeonspel en een omroeper op een Frans treinstation. Dan overspoelt een slecht ontvangen FM-frequentie alles en volgt weer een korte, onrustige uitbarsting. De kracht van Roes ligt in de metalen geluiden en het subtiele pianospel die prachtig in elkaar opgaan.
Roes
roes1