1. Zucht 1
2. Zucht 2
3-inch cdr, April 2006
Sold out
But appears on the compilation Slaapzucht, in digital format
Reviews
Vital Weekly
Played with guitar, melodica, e-bow, pedals and laptop, this is the true ambient work. Slowly played, like music full of sorrow, grief and pain, but perhaps also just of relief and a moment of relax. This is as far as Machinefabriek reached inside the depths of ambient music and moves far, far away from some of his previous noise works. It also proofs that Machinefabriek is capable of playing many tunes, which he all does quite well. Perhaps in the light of his Lampse CD and these new ones, he starts to seek this as his main line of work, the more ambient and the more concrete sounding music, but of course you never know with such an ever-changing mind.
Kindamuzik
De twee nummers op Zucht lijken meer op de dikbelegen ambient van Mimir of Stars Of The Lid. Ze beginnen beiden met een enkele toon, waarna er langzaam allerlei lagen van gedestilleerde gitaar doorheen kruipen. Het mengt zich met elkaar in een trage stroom van geluid die ongemerkt steeds stroperiger en zwaarder wordt, en daardoor ook beklemmender. Gelukkig barst het tenslotte niet uit in een donderende apotheose. Dat zou teveel van het goede zijn. Juist vanwege die reserve blijft de onderhuidse spanning steeds aanwezig.
Nou is Machinefabriek zeker niet de enige die zulke donderwolken maakt en ook niet de eerste. Maar er is geen ander bij wie de drones zo volstrekt natuurlijk en eenvoudig klinken. Alsof ze vanzelf onstaan; een toevallige bijeenkomst van een stel mismaakte gitaargeluiden. En het resultaat wordt steeds mooier. Voorlopig zijn Zucht en Slaap daarvan het beste bewijs.
Subjectivisten
Mijn eerste kennismaking met Machinefabriek is eerder dit jaar met de prachtige cd Marijn. Dit is een bijna claustrofobische geheel van glitch, noise, kraakjes, piepjes en vooral drones met pianostukken en verwaaiende gitaarpartijen. De muziek, die een soort industriële symfonie is, zit je als één lange en vooral spannende thriller uit. Het is tegelijk teder, vervaarlijk, desolaat en intiem. Rutger Zuydervelt begeeft zich hierbij bijna altijd op uniek en onontgonnen terrein. Overigens brengt hij regelmatig 3" cd's uit, inmiddels ruim 20, die zo nu en dan gebundeld worden. Maar ook als losse releases zijn het prachtig muzikale schetsen, die juist door de kleine omvang en lengte en de vaak schitterende hoesjes zulke persoonlijke en waardevolle hebbedingetjes zijn. Zucht is een voorbeeld van zo'n mini, die de naam eer aandoet. De twee lange ambienttracks kan je namelijk prima als achtergrondmuziek gebruiken en trekken dan als een prachtig strelende zucht voorbij. Als je de muziek naar de voorgrond laat treden ga ja vanzelf zuchten van het overweldigende geluid, dat zo subtiel verpakt is. Het lijken wel microscopisch kleine, fijngemalen deeltjes noise en glitch die tot twee dromerige soundscapes zijn uitgestrooid. 23 minuten vol mistig filmische en vooral melancholische muziek, die je in één adem uitluistert.
www.cut-up.com
En de Machinefabriek rookt werktuigelijk door. Rutger Zuydervelt, alias Machinefabriek, heeft zich inmiddels ontpopt tot ware workaholic, en gooit zijn dromerige drones aan de lopende band de wereld in. Steeds in eigen beheer, totdat het Engelse label Lampse zich ermee ging bemoeien en het geslaagde Marijn uitbracht. Critici laaiend enthousiast, succes buiten de landsgrenzen. Einde eigen beheer-Machinefabriek? Niets van dat alles, Zucht komt weer ouderwets uit op een piepklein schijfje, gestoken in uiterst smaakvol artwork, en met een kwaliteitsniveau dat inmiddels van Zuyderveldt verwacht mag worden: hoog.
'Zucht 1' katapulteert de luisteraar linea recta de wolken in. Wat in de praktijk ongetwijfeld één korte beroering van een gitaarsnaar is geweest, wordt door middel van laptop en pedalenarsenaal uitgerekt tot een oneindige, wollige toon, waar tergend langzaam laag op laag wordt gelegd. Ergens tikt er iets in de verte, maar de sfeer is dromerig tot de derde macht. Bijna nietbestaand. Dan zwellen echo's aan, lijkt het alsof er een climax komt, maar verdwijnt het geheel uiteindelijk toch in het grote niets. Pure ambient. Het ontroerende 'Zucht 2' is al even ijl, maar sust de luisteraar met een vage melodie. Een ambient slaapliedje, zogezegd.
Het gemak waarmee Zuydervelt zulke hoogwaardige releases vervaardigt is niets minder dan bewonderenswaardig. Het enige dat als minpunt aangemerkt kan worden is wellicht dat Zucht in de context van Machinefabrieks eigen oeuvre nergens origineel is. Dromerige drones zijn zo ongeveer zijn trademark geworden. Echter, die gedachte stoort nooit. 'Never change a winning team' is nu eenmaal een waarheid als een koe, en dat team wordt door Zuydervelt langzaam maar zeker uitgekristalliseerd totdat niets anders rest dan absolute perfectie.
